Protestan İlahiyat Fakültesi (başlangıçta Hus Çekoslovak Protestan İlahiyat Fakültesi olarak bilinir) 28 Nisan 1919'da Prag'da kuruldu. Birinci Dünya Savaşı'ndan önce, Çek topraklarındaki Protestanlar üzerinde birçok kısıtlama vardı. zaman) ve bakanlık adayları okumak için Viyana'ya gitmek zorunda kaldı. Savaştan sonra yeni Çekoslovak devletinin kurulmasıyla birlikte tam bir din özgürlüğü geldi.
Reformcu ve Lüteriyen Protestanlar, Çek Kardeşlerin Evanjelik Kilisesi'ni oluşturmak için birleştiler ve ilk eylemlerinden biri, teoloji öğrencilerini ve diğer kiliselerden olanları eğitmek için bir Protestan İlahiyat Fakültesi kurmaktı. İlk yılında 14 öğrencisi olan Fakülte, 1923'te 78'e, 1929'da 160'a yükseldi. Kadınlar, 1922'de Fakülte'de okumaya başladı; Çek Kardeşler Evanjelik Kilisesi Sinodu 1953'te kadınları bakanlığa atamaya karar verdikten sonra sayıları önemli ölçüde arttı. Alman işgali sırasında Fakülte, diğer birçok yüksek öğretim enstitüsü ile birlikte kapatıldı, ancak faaliyetlerine yeniden başladı. İkinci Dünya Savaşı bitmişti. 1949-50'de 230 öğrenci vardı.
1950'de Komünist devlet Fakülte'nin iki okula ayrılmasına karar verdi: Çekoslovak Hussite Kilisesi'nden öğrenciler için Hus İlahiyat Fakültesi ve Çek Kardeşlerinin Evanjelik Kilisesi ve daha küçük kiliselerden öğrenciler için Comenius Protestan İlahiyat Fakültesi. Komünistler döneminde Comenius Fakültesi birçok zorluk yaşadı ve öğrenci sayısı 100'ün altına düştü. 1950'lerin ve 1960'ların çoğunda Dekan önde gelen Çek Protestan ilahiyatçısı Josef Lukl Hromádka idi. 1989'da Komünist rejimin düşmesinden sonra Comenius Fakültesi için yeni fırsatlar açıldı. Öğrenci sayısında inanılmaz bir artış oldu. 1990'da Comenius Fakültesi, Charles Üniversitesi'ne dahil edildi ve Protestan İlahiyat Fakültesi olarak yeniden adlandırıldı. 1995 yılında şimdiki yerinde daha büyük bir binaya taşındı. 2007-2008'de Fakülte'nin yaklaşık 500 öğrencisi ve yaklaşık 25 öğretim elemanı vardı.
Fakülte Mührü ve Sembolü
Düşün – Harekete Geç – Konuş: Tuz Olarak Teoloji
Fakülte amblemi üzerine bazı düşünceler
Pavel Filipinli
Prag Protestan İlahiyat Fakültesi 1919'da kurulduğunda, kurucuları daha birçok büyük göreve ek olarak küçük bir görevle karşı karşıya kaldılar: üzerine kurdukları gelenekleri ve hedefledikleri hedefleri sembolik olarak nasıl temsil edecekleri. Bu nedenle bugün hala Fakülte'nin mührü olarak kullanılan yeni bir amblem tasarladılar.
Sembolizmi nasıl anlaşılmalıdır?
Dairesel bir tasarımın ortasında bir kadeh görüyoruz. Bu, Çek Reformu mirasıyla, özellikle de Rab'bin Sofrası kutlamalarında sıradan insanlar tarafından kadehin kabul edilmesini yeniden başlatan Hussite Reformu ile olan bağı yeterince açık bir şekilde sembolize ediyor. 1417'de Prag Üniversitesi'nin tüm İlahiyat Fakültesi, devrimin yanında yer alarak ve böylece devrimin varlığını riske atarak her iki türde de komünyon çağrısında bulundu: Bir yıl içinde Konstanz Konseyi öğretim lisansını geri çekmişti. Bu sembolü seçerken, yeni Fakülte, tıpkı Hussitlerin olduğu gibi kadehe bağlı olduğunu ve teolojik rahiplik de dahil olmak üzere her türlü din adamlığını reddettiğini gösterdi.
Yuvarlak tasarımın üst yarısında Latince kelimeleri okuyabiliyoruz: SAPERE, AGERE, LOQUI, yani İngilizce'de: düşün, hareket et, konuş. Bu sloganın tarihi kökeni, eski Kardeşler Birliği'nin son piskoposu Jan Amos Komenský'ya (Comenius) kadar uzanır. Bu terimlerin seçimi ve bunların birbirine bağlanma şekli, daha fazla açıklama yapılmadan anlaşılabilir. Yeni Fakültenin geliştirmek istediği teoloji, bilimsel olmalı ve titiz bir entelektüel disiplin gerektirmelidir; pratik olmalı, eyleme geçmeli; ve son olarak, hakikati Söz'den ayrı olarak ortaya koymanın diğer tüm yollarını reddederek diyaloga dayanmalıdır. Terimlerin yerleştirildiği sıra belki de şaşırtıcıdır, “konuşmak” üçüncü sıradadır ve sloganın doruk noktasını oluşturur. Ancak Çek Reformunun Tanrı'nın sözünün özgürlüğüne verdiği muazzam önemi hatırladığımızda bu sürpriz ortadan kalkar. Özgürleştirici Sözü özgürce ilan etmek kendi içinde “eylemlerin en özgürüdür” (actus liberimus omnium) ve Hristiyanlığı Babil esaretinden kurtarmaya muktedirdir. Çek Protestan Hıristiyanları, en büyük baskıların yaşandığı zamanlarda bile, “Tanrı'nın Sözünün zincire vurulmadığını” (2 Tim. 2:9) ve tam tersine kendi etrafında özgürce konuşma alanı yarattığı gerçeğini defalarca yaşadılar. . Bu deneyim ve geleneğin ardından Fakülte kurucuları, Fakülte'yi Tanrı'nın sözünün özgürlüğüne dayanan bir ifade özgürlüğü sığınağı olarak kurmaya adadılar.
Amblemin orta kısmında, kadehin solunda ve sağında, Kutsal Yazılara iki gönderme şeklinde bir muamma vardır – Levililer 2:13 ve Markos 9:49. Her iki pasajda da “tuz” (Latince sal) kelimesi bulunur. Slogandaki üç kelimenin (Sapere, Agere, Loqui) ilk harflerinin birlikte Latince SAL kelimesini oluşturduğunu fark ettiğimizde, motto ile Kutsal Kitap alıntıları arasındaki bağlantı netleşir.
Ama teoloji ve teolojik fakültenin tuzla ne ilgisi var? Amblemin tasarımını seçen seleflerimizi, İncil'de tuzdan söz edilen birçok yer arasından bu iki pasajı seçmeye ne yönlendirdi? Bugün sadece akıllarındaki tefsiri tahmin edebiliriz. Bununla birlikte, önlerinde bulunan Markos'tan yapılan alıntının versiyonunun, orijinal elyazmalarında belki de desteklenmeyen, ancak genellikle İncil'in Reform çevirilerinde bulunan bir versiyon olduğundan oldukça emin olabiliriz. Bu versiyona göre, İsa'nın sözleri şuydu: “Her kurban tuzla tuzlanacak.” Her iki pasajda da “tuz” kelimesinin kurbanlık sunu kavramıyla yakından bağlantılı olması bizi şaşırttı. Levililer 2:13 buyuruyor: “Bütün tahıl sunularınızı tuzla baharatlayacaksınız. Tahıl sunularınızdan Tanrınızın antlaşmasının tuzunu bırakmayın. Bütün sunularına tuz ekle.”
Kurban için bir referans olarak teoloji? Fakülte'nin kurucuları, Fakülte'nin dikkatini Hıristiyan mesajının özüne - İsa'nın çarmıhta kurban edilmesine - yönlendirmeye devam etmesi gerektiğini vurgulamak istediler mi? Belki. Ama belki de amblemi tasarlarken akıllarında başka bir şey vardı. Çünkü her iki alıntıda da tuzdan, kurbanlık sunu boyunca çözülen ve dağılan ek bir bileşen olarak bahsedilmektedir. Ve bu kendi kendini çözme ve kendi kendini dağıtma, teolojinin temel işlevlerinden biridir. Kendi kendini koruma içgüdülerini sorgulayarak, tüm düşüncesini, eylemini ve konuşmasını hem Hıristiyan hem de sivil toplulukların hizmetine sunar, onları egoizmin yozlaşmasına karşı uyarır ve korur ve özverili bir şekilde hizmet etmeye teşvik eder. Bu dünyada en az öneme sahip oldukları kabul edilir. Bu şekilde teoloji, insanlık ailesinin nefsi inkar ve gönüllü feragat boyutunu kaybetmemesini sağlamaya yönelik katkısını yapabilir, bu onsuz ne insan onuruna uygun bir yaşam ne de barış içinde bir arada yaşama mümkün değildir.